و من در پس این پرده هنوز از دنیا گریزانم،

.

.

.

روزگارم را چ بگویم ک زندگی را بر من تباه کرد،

سیاه  کرد،

فنا کرد،

آرزوهایم را چ بگویم،

که فراموشی را باید ستایش کرد...

.

.

.

آری من روزگارم بد نیست،

ولی،نمیدانم خوب چیست!

.

.

.

اگرچه نامم فریماست،

اما همچون لیلی می نویسم،

زنده ام چون خدایم خواست که باشم،

می نویسم،

برای کسی که نه،

برای به یادگار ماندن،

برای روزهایی که نیامده،

تا یادم نرود،

زندگیم چیزی جز توهماتم نیست....

نوشته شده در یکشنبه 91/3/21ساعت 9:37 صبح توسط فریماه نظرات ( ) |